Toplum dışı, nahoş insandır cimri.
Demir kerte, kara katrandır cimri.
Ayakaltında dolaşan karınca
Başı kalkmaz yere bakandır cimri.
Hazan ağlamaklı onun dünyası
Gelmez bir araya iki yakası
Derdi, devası hiç yok şarlatanın
Gocunur belli ki vardı yarası
Beş kuruş harcarken bin bir düşünür
Yüzü kurur, kırış kırış buruşur
Öteden haberi yok bu gafilin
Yavaş yavaş ceza kabre taşınır.
Arkadan kurşun sıkmada, tek adam
Er meydanını terk eden ilk adam
Kaypaklıkta ön sırada yer alır
Renkten renge giren yine bu adam …
Acıma hissi dumura uğramış
Özü yok, kurumuş bir kalıp kalmış
Gem vurulmaz, kof hayaller peşinde
Koca bir sermaye tükenip gitmiş.
Çirkin huy çeker insanı nirana
Titrediğin malın uğrar talana
Gerçeklerden gayrı, boş laf-u güzaf
Ne kadar sarılsa da pis yalana…
Akıl göze inmiş, mal toplamada
Burun yüksek metrelerce havada
Renksiz her tavada en önde pişer
Lakin sesi yok hayırda, hiç sahada
Sorsan der; işte çok kanaatkârım
Etrafa nur saçan, o tek şamdanım
Gerçeği gizler, haktan hep bahseder
Demez ki ben kocaman sahtekârım.
Karanlık dehlizlerin kurtçuğu o
Dost, ahbap, yârânsız ikiyüzlü o
Hele çıkarına dokun da bir gör
Tüm gücü ile sert saldırır, cana o.
Haktan ırak nâr'a yakındır hain.
Doğru yoldayım der, kendinden emin
Oysa tektir doğrunun sapmaz yolu
Hırs saptırır, bitmişse akl-ı selim
Çöpe giden atık bunların zihni
Dinle cimriyi anlarsın fakiri
Atalarının hep izinde hokkabazlar
Hem kılavuzu Karun, hem de piri!..