(10 NÎSÂN ŞİİRİ)
(Bu şiirimi tüm Emniyet mensûbu arkadâşlarıma armağânım olarak sunuyorum)
Kavgaya ve nefrete kesinlikle bir son
Nasıl verilirmiş sende gördük polisim
Bilip her günü bayrâmı gibi on nîsân
Mûtlu yaşamayı sende gördük polisim
Kalplerden kalplere sâğlâm köprüler kurdun
Bekleyip yollarda halkı selâma durdun
Sokakları kirlerinden sen arındırdın
Huzûr ve güveni sende gördük polisim
Adâletle hizmet anlayışın gelince
Bitiverdi zulümler, son buldu işkence
Barış yeniden açılan bir tâze gonca
Yeşeren bahârı sende gördük polisim
Gaflet perdesini yırttın attın gözlerden
Mâsûm bilgiyi çekip kurtardın yozlardan
Örnek almamızı istediğin bizlerden
Medenîleşmeyi sende gördük polisim
Asık yüzlere tâze bir tebessüm geldi
Kaynaşıverdi halk akrabâ, hısım oldu
İnsânlık kendine ortak bir isim buldu
Dillerde dostluğu sende gördük polisim
Nefretinden insânlık tamâmen arındı
Gözlerde bakışlar tek bir renge büründü
Dillere bâl, muhabbet şerbeti süründü
Tâtlı konuşmayı sende gördük polisim
Mâlikmiş gibi binlerce sarâya, köşke
Sevinç ve neş'e buldu insân, geldi aşka
Bir ömür ki; eşi görülmemiş, bambaşka
Dünyâda Cennet'i sende gördük polisim
Kötülüklerle mücâdelede yarıştın
Varıp tüm engelleri birer birer aştın
En nihâyet halkın sevgisine karıştın
EBEDÎ der: Aşkı sende gördük polisim
(2010)
